Julian Maciej Mianowski, ur. 25.2.1921 Łagiewniki[2] pow. wieluński[6] w Królestwie Polskim[6], zm. 21.11.1898 Kraków[1][2][4]. Syn Wacława i Heleny Łukomskiej. Miał braci Adolfa Marcelego, Hipolita i siostrę Karolinę (żonę Maksymiliana Otto).
Jego ojciec był posesorem parafii łagiewnickiej. W 9 roku życia osierocony przez matkę. Urzędnik w służbie rosyjskiej. Był wykwalifikowanym chemikiem. Do 1863 pełni służbę rzeczoznawcy przy komorze kwalifikowania materiałów chemicznych i aptecznych.
W Powstaniu pracował w organizacji powstańczej. Po Powstaniu udał się na emigrację do Paryża. W czasie oblężenia tego miasta w 1870 pełnił służbę w Gwardii Narodowej. Do kraju wrócił w 1872 roku. Dyrektor domu komisyjnego Banku Galicyjskiego, dla handlu i przemysłu w Tarnowie. [1]
Pod koniec życia mieszkał Kraków, ul. Batorego 1[1][2] Pochowany na Rakowicach w Krakowie, w kwaterze R (grób stały od strony zachodniej). Pogrzeb odbył się 23.11.1898. Dyrekcja Czasu przekazał część zebranego fundusz na pogrzeb, na cel budowy polskiej szkoły w Białej.[8] Pozostawił siostrę z rodziną.[1]
[1] Klepsydra przechowywana w Bibliotece Jagiellońskiej [2] Księga metrykalna zgonów Kraków św. Szczepan 1898 r akt nr 95 - ANK [3] Białynia-Chołodecki J., Pamiętnik powstania styczniowego... [4] Dziennik Zmarłych cm. Rakowickiego w Krakowie [5] Nowa Reforma 7.12.1898 [6] Księga chrztów par. Łagiewnik, woj. łódzkie [7] Księga zgonów par. Czarnożyły 1830 [8] Czas 24.11.1898
